Therapiepraktijk voor healing en coaching

ARTIKEL UIT DE FLAIR

DIT JAAR WERD ALLES ANDERS
'Ik voel, ik praat, ik seks en ik werk: ik ben weer écht gaan leven'

Christy-Ann DalfourDit jaar gingen haar ogen open en besloot ze dat het anders moest. Christy-Ann Dalfour (31) wilde genezen van haar eetstoornis anorexia nervosa. Ze volgde therapie en werkte harder dan ooit aan zichzelf. Haar overleden moeder zou trots op haar zijn geweest.

"Niet: 'Hoe gaat het?', maar 'Heb je al gegeten?' is de eerste vraag die mijn Surinaamse familie stelt. Ondanks de eetcultuur waarmee ik ben opgegroeid, kreeg ik op mijn zestiende anorexia. Waarom is moeilijk uit te leggen. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik twaalf was. Dat vond ik als puber niet makkelijk. Toch had ik nog geen eetstoornis toen ik naar de sportacademie CIOS ging en op kamers ging wonen. Ik zocht houvast in deze onzekere periode, waarin er veel nieuws op me afkwam. Elke dag had ik een schema in mijn hoofd met vaste tijdstippen en maaltijden. Niet om af te vallen, ik wilde controle. Door de combinatie van weinig eten en extreem sporten, ging het al snel slechter met me en na een jaar moest ik stoppen met school. Toen ik nog maar dertig kilo woog, werd ik opgenomen in het ziekenhuis. Jarenlang ging ik de ene therapie in, de andere uit. Uiteindelijk kreeg ik van de reguliere hulpverlening te horen dat ze me niet meer konden helpen. Volgens hen zou ik nooit van anorexia genezen. Dat accepteerde ik niet. Samen met mijn moeder knokte ik verder. Maar toen het eindelijk wat beter met me ging, in vergelijking met de jaren daarvoor, kreeg ik in 2004 een enorme klap te verwerken. Mijn moeder had longkanker en zou nog zeer kort te leven hebben. Ze heeft het drie jaar volgehouden. Alleen met mijn moeder praatte ik over mijn eetprobleem. Toen zij wegviel, ging ik niet alleen een periode van heftig rouwen in, met het eten ging het ook niet goed. Ik was nog niet van de anorexia af. Eten bleef mijn valkuil. Twee jaar geleden besloot ik dat er echt een einde aan moest komen. Ik wilde er vanaf: volledig. Ik kwam in contact met Monique Rosier (een actrice die bekend werd in de tvserie Zeg 'ns AAA, red.) die nu ook werkt als zelfstandig therapeut. Zij is al vijfentwintig jaar vrij van haar eetstoornis door zichzelf geen enkele beperking op te leggen wat betreft eten. Wat zij kon, dat moest ik ook kunnen. Als een bang vogeltje stapte ik bij haar naar binnen. Doodeng, maar wat kon ik anders doen? Alles was beter dan de ellende van de afgelopen jaren. Het was óf blijven doen wat ik al die tijd had gedaan en wat me niets opleverde óf iets totaal nieuws proberen, namelijk: luisteren naar mijn lichaam met de mogelijkheid misschien een gelukkiger mens te worden. Dat vond ik het proberen waard en dus werd Monique mijn 'surrogaatmoeder'. Een jaar lang werkte ik heel hard met haar. Tijdens de therapie merkte ik dat ik mijn leven lang mijn gevoelens heb weggestopt. Monique leerde me weer te voelen, te gokken en te praten. Ik investeerde in de relatie met mijn vader, met wie het contact sinds de scheiding stroef was verlopen. Met hem en anderen ben ik gaan praten over mijn gevoelens. Ik stelde me weer open en dat hielp: dit jaar kon ik gaan oogsten. Ik kreeg een baan en een heel lieve vriend. Uiteindelijk ben ik heel geleidelijk, zonder daar zelf in te sturen, naar een gezond gewicht gegaan. Natuurlijk zijn er dagen dat ik het nog moeilijk heb met eten en dat ik kan huilen om broeken die te klein zijn. Maar ik geniet wél weer van het leven. Ik vind het heel erg dat mijn moeder dit niet meer heeft gezien, maar ik weet zeker dat zij dit allemaal ook meemaakt. Ik voel, ik praat, ik seks, ik werk: 2011 is voor mij het jaar dat ik weer écht ben gaan leven."

Bekijk hier het artikel in pdf

<< Pagina terug

Logo Monique Rosier
Tekst Monique Rosier
Home
Voor Wie
Monique Rosier
Therapie
Eetverslaving
opleiding coach
Mijn Boek
In de Media
Reacties
Reacties
Maak een afspraak
Info & Contact