ARTIKEL UIT DE DIVA VAN OKTOBER-NOVEMBER 2009
MONIQUE ROSIER 'VAN MENSEN HOUDEN IS MIJN VAK GEWORDEN'
Tekst: Ingrid Kortooms - Fotografie: Patricia Steur
Ze schitterende als Pien in de serie
Zeg 'ns AA en was een aantal jaren geleden nog als Annemarie Klein de Graaf te zien in ONM Inmiddels heeft ze het acteren op een laag pitje gezet. Monique Rosier vond een andere roepIng: als ervarIngsdeskundige helpt ze mensen die met zichzelf in de knoop liggen. Onlangs onthulde ze in haar boek Monster & Mo dat ze zelf jaren eetverslaafd was.
Jarenlang droeg Monique Rosier een groot geheim met zich mee. Zelfs haar collega's in die tijd, zoals de oude cast van Zeg 'ns AA, wisten er niets van. Alleen haar toenmalige vriend David was op de hoogte van het feit dat Monique aan een ernstige eetverslaving leed. Jarenlang gebruikte ze alle mogelijke manieren - afwisslend overeten, anorexia, diëten en uithongeren - om maar niet meer lichaamsgewicht te krijgen. De inmiddels 46-jarige actrice beschrijft in haar onlangs verschenen boek Monster & Mo zonder enige terughoudendheid hoe het zo ver heeft kunnen komen dat er op een gegeven moment zelfs voor haar leven werd gevreesd. En ook hoe zij met behulp van anderen een ommekeer in haar leven wist te bereiken. Twintig jaar geleden is het alweer dat zij uit haar eetverslaving kwam en de strijd die ze aanging met het monster in zich, zoals ze haar obsessie voor eten noemt, had overwonnen. Sindsdien is er veel in haar leven gebeurd. Vriend David, met wie Monique enkele jaren ook in Amerika woonde, werd verliefd op Whoopi Goldberg en verdween uit haar leven. Terug in Nederland herstelde Monique en begon een nieuw leven. Tijdens haar hobby, auto racen, ontmoette ze op het circuit van Zandvoort ondernemer en autogek Dick Waaijenberg met wie ze twee kinderen kreeg, dochter Sanne van veertien en zoon Joshua van elf. Helaas hield deze relatie geen stand; drie jaar geleden gingen Monique en Dick uit elkaar. 'Scheiden doet pijn', wil Monique alleen maar kwijt over deze zeer verdrietige periode.
Verwarring
Een halfjaar na deze breuk werd ze opnieuw verliefd en sinds maart woont ze met haar nieuwe vriend samen. 'Het gaat heel goed', vertelt de actrice stralend. 'Ook de kinderen kunnen het gelukkig goed met hem vinden.' ONM, de serie waarin Monique van 2005 tot en met 2007 de rol van Annemarie Klein-de Graaf speelde, en een gastrol in twee afleveringen van de nieuwe versie van Zeg 'ns AA zijn voorlopig haar laatste acteerklussen. Die carrière staat momenteel op een laag pitje, want de actrice heeft een heel andere roeping gevonden: ze schreef een boek. AI jaren ondersteunt zij anderen die met zichzelf in de knoop zitten en hoopt op deze manier op een groter bereik. 'Ik hou van mensen', zegt ze, 'en weet hoe fijn het is om weer vol in het leven te staan. Daar heb ik nu mijn beroep van gemaakt. Met acteren heb ik altijd een haat-liefdeverhouding en ik voel me vaak onzeker. Als therapeut heb ik dat niet. Ik doe het met alle liefde en krijg er nooit genoeg van. 'Ervaringsdeskundige is
Monique natuurlijk vooral op het gebied
van eetverslaving, maar slechts een deel
van de mensen die zij helpt is eetverslaafd.
Ze helpt ook mensen die kampen met
rouwverwerking, scheidingen, depressiviteit,
paniekaanvallen, burn-outs en drugsen
drankverslavingen. In een huiselijke,
gezellige en laagdrempelige sfeer werkt ze
vanuit haar praktijk in Driebergen. Ze
begeleidt mensen met therapie, healing en
coaching. 'Eigenlijk komen alle problemen
op hetzelfde neer', legt ze uit. 'Deze mensen
zijn ernstig in de war geraakt en
beschadigd. Vind je het gek in deze
wereld van overvloed? We móeten en willen zo veel en dat wordt alleen maar meer.
Alles moet tegenwoordig perfect zijn. Het
vastlopen van die mensen is ook geen
ziekte of psychiatrische aandoening, het is
louter verwarring, waar je natuurlijk wel ziek
van kunt worden. Als de draad van een
kluwen wol moet alles uit de knoop gehaald
worden. Er vindt een soort opruiming in
hun hoofd plaats. Ik vind het fijn om met
de mensen aan het werk te gaan en hun
leven als een puzzel in elkaar te zetten en
weer op de rit te krijgen. Het is de bedoeling
dat negatieve gevoelens plaats gaan
maken voor positieve gedachten en emoties.
Zo'n negatieve houding komt vaak
voort uit iets van buitenaf. Samen zoeken
we dan uit waar de oorzaak ligt. Daar is
niets zweverigs aan; ik ga op een nuchtere,
heldere en oprechte manier te werk. Vergevensgezindheid
speelt daarin ook een grote
rol. Zo bouwen we samen het leven weer
op. Het is meestal wel een langdurig traject. '
Monique zelf weet maar al te goed hoe die
negatieve gedachten kunnen ontstaan. Zij
was aan het begin van haar carrière een
succesvol fotomodel en actrice en stapte
middenin de valkuil om zo slank mogelijk
te zijn en te blijven. Een ander model raadde
haar ooit aan om de overtollige pondjes
kwijt te raken door na het eten een vinger
in haar keel te steken. Dat was het begin
van alle ellende. Lichaamsgewicht en eten
werden een obsessie. Ze dacht aan niets
anders meer. At ze, dan voelde ze zich
schuldig. Maar als ze probeerde niet te
eten, kreeg ze een enorme drang om zich
vol te stoppen. Het monster in haar hield
haar in zijn macht. Ze raakte geïsoleerd
door haar verslaving. Zelfs haar ouders
wisten een tijd lang van niets. Pas toen ze
werkelijk ten einde raad was en haar leven
in gevaar kwam, zocht ze steun. Met
behulp van zelfhulpgroepen leerde ze positief
over zichzelf te denken en kon ze het
monster in zichzelf omarmen. Het is voor
haar een enorme opluchting dat ze nu
gewoon een schaal met koekjes op tafel
kan zetten en er eentje kan eten. 'Nu ik
niet meer ben geobsedeerd, heb ik niet
meer de drang om die hele schaal achter
elkaar leeg te eten. Ik heb een ontspannen
manier gevonden om met voedsel om te
gaan. Eigenlijk is een eetverslaving het
moeilijkste te overwinnen, want eten is een
eerste levensbehoefte. Je kunt niet zonder,
je kunt er niet mee stoppen. '
Vertrouwen
Monique realiseert zich maar al te goed
hoe groot het probleem van eetverslaving
is. 'Elke week sterft er wel een meisje aan
anorexia', zegt ze, 'en in Nederland alleen
al zijn er meer dan 600.000 te dikke kinderen.
Overgewicht is net zo'n groot probleem
als anorexia of boulimia.'
De actrice gelooft niet in die klinieken
waarin jongeren met een eetverslaving
worden opgenomen en onder dwang leren
eten. 'Ik zie zo weinig echt herstel, ervaringsdeskundigheid
binnen deze zorg zou
een belangrijke toevoeging zijn. Gestraft
worden als je niet eet, werkt niet. Volgens
mij helpt het alleen als je overtuigd raakt
van je eigen kracht. Pas dan zal het je lukken
om over je obsessie voor eten heen te
komen. Ik heb hier bijvoorbeeld een jongetje
met ernstig overgewicht dat nu per
maaltijd niet meer drie borden leeg eet,
maar nog maar eentje. Zonder dwang.
Hij heeft vertrouwen in zichzelf gekregen
en mag eten, dáár gaat het om.'
<< Pagina terug