Therapiepraktijk voor healing en coaching

ARTIKEL UIT VROUW 8-1-2011 (Telegraaf)

DIK WORDEN WAS MIJN GROOTSTE ANGST

Monique in Vrouw

Monique Rosier (47) speelde de stralende Pien in Zeg 'ns Aaa, maar ondertussen ging ze elke dag een stukje verder dood. Bang om net zo dik te worden als haar oma, ontwikkelde ze een eetstoornis. Inmiddels is ze genezen en helpt ze anderen.


Mijn oma was een vrouw om wie je niet gemakkelijk heen kon. Ze was dominant en woog zeker 200 kilo. Soms mocht ik bij haar komen logeren. Dan hielp ik haar met uitkleden. Ik herinner me nog de eerste keer dat ik haar korset mocht losmaken. Met al het geduld dat ik in me had, peuterde ik met kleine vingertjes 93 haakjes los. Met open mond zag ik hoe een overweldigende hoeveelheid vlees zich uit de wurggreep bevrijdde. De grootste borsten die ik ooit had gezien, vonden hun weg naar mijn oma's knieën. Voor het eerst van mijn leven vroeg ik me af of ik ook ooit zo dik zou kunnen worden. Dat leek me afschuwelijk. Het werd mijn grootste angst. En die angst werd alleen maar erger toen ik als model ging werken. Ik was voortdurend op dieet, want bij mijn bureau vonden ze me drie kilo te zwaar. Ik dronk alleen nog maar zwarte koffie en citroenwater en at hier en daar een crackertje of wat yoghurt. Drie kilo onder mijn natuurlijke gewicht komen, werd mijn obsessie. Tijdens een fotoshoot gaf een collega-model me de gouden tip: 'Weet je wat je moet doen als je wil afvallen? Je moet je eten gewoon weer uitkotsen, ideaal! Ik doe het al jaren.' Bingo, dacht ik, dat is het! Ik bracht het na de lunch meteen in praktijk. Makkie.

Dagelijks ritueel
Het spugen werd al snel een dagelijks ritueel. Ik kocht laxeer- en plaspillen, walgde en kotste en was steeds vaker ziek. Ik werd aangenomen voor Zeg 'ns Aaa en bracht het grootste deel van de nachten door op de wc, waar ik tussen de enorme krampen door mijn teksten leerde. Met twintig galstenen in mijn lijf werd ik op mijn eenentwintigste opgenomen in bet ziekenhuis. Nauwelijks bijgekomen van de zware operatie stond ik trillend op mijn heel dunne benen alweer hangend boven het toilet. Nog verbonden aan het infuus kotste ik er tegen beter weten in een heel pak stroopwafels uit. Het was afschuwelijk, maar het moest. Acht jaar lang wisselde ik boulimie af met anorexia. Tot ik niet meer kon. Mijn carrière was naar de knoppen, mijn relatie stukgelopen en mijn gezondheid liep ernstig gevaar. Ik besloot hulp te zoeken en kwam uiteindelijk in een therapiegroep terecht. Daar ontmoette ik Annette, die mij het leven redde ... Zij vertelde dat zij al twee jaar van haar eetverslaving was verlost. Haar oplossing? Vrij eten! Twee jaar lang had ze net zo tegen haar eetverslaving gevochten als ik. Nu was ze gaan eten wat ze wilde, zonder beperkingen en was daarbij niet aangekomen. Ik smeekte haar mij dat ook te leren. Was dat mogelijk? Zou ik dan geen 200 kilo gaan wegen? Ze zei dat ze het niet wist, maar dat het bij haar was gelukt. Ik kon alleen maar hopen dat het bij mij ook zou lukken. En het werkte! In eerste instantie kwam ik aan. Dat vond ik heel moeilijk. Ik wilde niet meer voor de camera staan en ben achter de schermen gaan werken. Tot ik werd gevraagd voor een campagne van een cosmeticamerk. Ik voelde me dik en lomp en toch vroegen ze mij in plaats van de slanke modellen, die ik voor hen bij elkaar had gezocht als casting director. Dat was een eyeopener. Tijdens mijn boulimia-periode dacht ik altijd dat ik niet goed genoeg was. Nu ik was gestopt met mijn extreme eetgedrag, was ik dat wel. De iets dikkere Monique die hield van het leven, was een veel leukere vrouw dan de superslanke Monique die dagelijks vier keer haar eten uitspuugde. En uiteindelijk gingen de overtollige kilo's vanzelf weer weg en bereikte ik mijn natuurlijke gewicht. Dat heb ik sindsdien altijd gehouden. Ik volg al ruim twintig jaar geen enkel dieet en ik denk dat ik het antwoord heb gevonden op alle problemen rondom eetverslavingen zoals anorexia en boulimia, maar ook rondom obesitas. Het is geen toeval dat zoveel mensen te dik zijn, we zouden allemaal per onmiddellijk moeten stoppen met diëten. Diëten en eetplannen werken niet. Deden ze dat wel, dan leefden we in een wereld vol dunne mensen. Het tegendeel is waar. Hoe meer er wordt gelijnd, hoe meer mensen te dik worden. Stoppen met lijnen klinkt eng. Ik weet dat ik met mijn theorie tegen de gevestigde orde inga. Maar ik vind mijn boodschap te belangrijk om voor me te houden: van lijnen word je dik! Ja, Sonja Bakkeren helpt. Voor even. En daarna val je geheid weer terug.

 

Jarenlang in gevecht
Monique in VrouwIn ieder van ons huist een monster dat wakker wordt op het moment dat je besluit een koekje niet te nemen omdat je wilt afvallen. Het monster zal er vanaf dat moment alles aan doen om jou tegen te werken. Als jij wilt of moet eten, gaat het drammen dat hij dat juist niet wil. En andersom. Hoe stelliger jij iets vindt, hoe stelliger hij het tegendeel gaat bewijzen. Je kunt jarenlang in gevecht blijven, of je eet gewoon wat je wilt eten en laat het monster in zijn mand. Ik heb geleerd heel goed voor mezelf te zorgen. Ik mag van mezelf alles eten en daardoor overeet ik mezelf niet. Soms eet ik weleens te veel. Mijn lichaam lost dat dan op een natuurlijke manier vanzelf op, zolang ik me er maar niet mee bemoei. Ik moet niet tijdens een vakantie bedenken dat ik beter in mijn bikini wil passen, want dan wordt bet monster meteen grommend wakker. De zee wordt minder blauw, mijn geliefde minder leuk en over mijn hele leven hangt plotseling een donkere wolk. Soms vragen mensen me of ik ook een eetprobleem zou hebben ontwikkeld als ik niet voor de camera had gestaan. Ik denk niet dat het een verschil zou hebben gemaakt. Mijn eetobsessie zat in me. Je hebt geen eetprobleem, je bent een eetprobleem! Als je echt naar jezelf luistert, leer je begrijpen wat je werkelijk nodig hebt om gelukkig te zijn, zonder verdoving. Want ik zie alle eetstoornissen als een verslaving. Ik weet niet hoe het zou zijn gegaan als mijn leven er anders had uitgezien. Mijn eetprobleem heeft wei mijn carrière als actrice onderbroken. Maar ik heb er als therapeut een andere voor in de plaats gekregen, waar ik heel gelukkig mee ben. Ik kan nu andere mensen helpen.

In de war
Ik zie het als mijn maatschappelijke verantwoordelijkheid om de kennis die ik heb vergaard uit te dragen. Pas kwam mijn dochter van vijftien thuis en zei: 'Jee mam, weet je wei hoe vet mozzarella is? En dat eet ik al mijn hele leven! ' Ik zei: 'Ja schat, dat eet je al je hele leven. En dat is ook echt aan je te zien, toch? ' Het is een hartstikke mooie en slanke meid. Die haar hele leven al volle melk drinkt en roomboter eet. Mijn dochter is goed zoals ze is. En dat zijn mijn cliënten ook. Er hoeft niks bij en er hoeft niks af. Er komen hier jongeren die 30 kilo wegen en volwassenen die 130 kilo wegen, en alles er tussenin. In mijn optiek is er geen verschil tussen anorectisch gedrag en obesitas. Het zijn twee uitersten, maar de oorzaak is hetzelfde. We zijn met z'n allen zo enorm in de war. Overal om ons heen zien we het heerlijkste eten en tegelijkertijd moeten we slank en nog slanker zijn. We moeten perfect zijn. We zijn een natie van uitersten geworden en dat maakt eenzame mensen van ons. Waarom mogen we van onszelf niet gewoon zijn? We moeten weer leren te erkennen wat we nodig hebben om gezond en gelukkig te zijn. Zelfs als dat een reep chocolade is. Als je enorm zin hebt in chocola of een zak drop leeg wilt eten, zal je dat wel nodig hebben. Geniet ervan. Dat doe ik ook."


NIEUWE CARRIERE
Monique Rosier werd model en actrice op haar vijftiende en speelde vanaf haar zeventiende de rol van Pien in Zeg 'ns Aaa. Na vijf jaar werd ze casting director en styliste, en volgde onder andere een opleiding in psychotherapie. Inmiddels heeft ze een therapiepraktijk voor coaching en healing. Door haar eigen ervaringen helpt ze vooral mensen met eetproblemen, maar ook bij problemen met relaties, fobieën en rouwverwerking biedt ze de helpende hand. In 2009 kwam haar boek Monster en Mo (uitgeverij Christofoor) uit, over haar overwonnen eetverslaving en pleidooi tegen diëten.

EETSTOORNIS

  • - Anorexia en boulimia speelt voornamelijk bij vrouwen tussen de 15 en 30 jaar.
  • - Ongeveer 5 procent van de eetstoornis patiënten is man.
  • 1,5 op de 1000 vrouwen heeft anorexia (magerzucht), 4,5 op de 100 lijdt aan boulimia (stiekem eten en dan weer braken).
  • - Ook zijn er mensen die last hebben van vreetbuien (Binge Eating Disorder). Zo'n 160.000 mensen in Nederland Iijden hieraan.
  • - Naar schatting worden tussen de 185.000 en 188.000 Nederlanders behandeld voor een eetstoornis.
  • - Vaak begint een eetstoornis met een dieet. Twee derde van de vrouwen wil afvallen, ook al hebben ze een gezond gewicht. Ze zijn dus niet te dik, ze voelen het alleen zo

(bron: Trimbos)



<< Pagina terug

Logo Monique Rosier
Tekst Monique Rosier
Home
Voor Wie
Monique Rosier
Therapie
Eetverslaving
opleiding coach
Mijn Boek
In de Media
Reacties
Reacties
Maak een afspraak
Info & Contact