ARTIKEL UIT BEAU MONDE

MONIQUE ROSIER HAD EETSTOORNIS

Monique Rosier (47) overwon haar eetproblemen. Haar ervaringen gebruikt de actrice nu om anderen te helpen. Ze geeft trainingen en schreef een boek.

Hoe oud was je toen eten een probleem voor je werd?
"Achteraf gezien denk ik dat het rond mijn dertiende was, toen mijn lichaam begon te veranderen. Ik wilde geen dikke vrouwenbenen en begon de aardappeIs tijdens het avondeten over te slaan. Op mijn zeventiende - toen ik inmiddels modellenwerk deed - zei een collega dat je na het eten ook gewoon je vinger in je keel kon steken. Ik vond dat een geweldig idee, want ik kon dan volledig controle houden over wat ik at en hoeveel ik aankwam, niet wetend hoe destructief dit zou zijn voor mijn leven.'

Hoe hield je op de set van 'Zeg 'ns Aaa' jouw eetstoornis verborgen?
"Ik had intensief werk en leidde daarnaast een dubbelleven. Ik at ontzettend weinig of juist heeI veel en dat moest er direct weer uit. Overgeven, laxeren, ik heb hele nachten op de wc doorgebracht. Tussen de krampen door leerde ik mijn teksten voor 'Zeg 'ns Aaa', Omdat ik het verborgen hield voelde ik me geïsoleerd, eenzaam en totaal machteloos. Elke dag was een strijd."

Welke invloed had het dunne schoonheidsideaal op jouw?
" Toen ik als modeI werkte, vond mijn bureau mij drie kilo te zwaar. Die eeuwige strijd tegen die magische drie kilo heeft me bijna mijn leven gekost. Achteraf gezien ging het niet om dun zijn, maar was het een wanhopige poging om controle te hebben over wat er in deze heftige wereld gebeurt. In onze westerse samenleving moet alles sneller, beter e mooier zijn. We hebben een overvloed aan keuzes. Het is logisch dat iemand daar verdoving voor zoekt, of het nu met drug alcohol of eten is."

Na acht jaar vechten vond je de oplossing bij een zelfhulpgroep.
"Ja want hulpverlener behandelden mij als een patiënt, maar wisten zelf geen raad met deze ingewikkelde verslaving. In de zorg wordt er nog steeds gewerkt met een straf- en beloningssysteem, met de weegschaal als uitgangpunt. Tot mijn grote opluchting ontmoette ik in de zelfhulpgroep iemand die het anders deed. Ik besefte dat ik niet de enige was die maf in elkaar zat. Er werd eindelijk écht naar mij geluisterd."

Je bent nu van je eetstoornis af, werkt als therapeut en schreef een boek over je eetverslaving. Wat is jouw geheim?
"Ik zit nu al twintig jaar op hetzelfde gewicht en vertrouw op mijn eigen biologische ritme. De ene dag eet ik meer, de andere dag weer wat minder. Dat systeem regelt zichzelf veel beter. Zolang ik gewoon eet, houd het monster in mijn hoofd zijn kop. Ik heb geleerd te leven, in plaats van te overleven.

Is het monster in jouw hoofd voorgoed verslagen?
"Ja, volledig. Om het monster te verslaan, moest ik diep in mijn hart zijn kracht omarmen en ermee leren leven. Dankzij die gevoelige kant ben ik nu een compleet mens. Eten is nu geen issue meer. Met vrienden praat ik niet meer over diëten maar over écht belangrijke dingen zoal mijn gevoelens. Ik mag nu van mezelf gewoon een stuk appeltaart met een flinke toef slagroom."

<< Pagina terug