ARTIKEL UIT DE GRAZIA
JE HOOFD RAAKT IN DE WAR VAN DIËTEN
Tekst Annemieke Riesebos, Fotografie Patricia Steur
Monique Rosier (47) werd bekend door haar
rol als Pien in de comedyserie Zeg 'ns AAA.
Pas twintig jaar na dato onthult de actrice
dat ze destijds aan een heftige eetstoornis
leed. De hel, zoals ze het zelf noemt.
Monique wisselde anorexia en boulimia af.
Het was een donkere periode van overeten,
diëten en uithongeren. "Ik weet hoe het is
om verslaafd te zijn. Ik was een gevangene.
Altijd bezig met wat ik ging eten, hoeveel
en waar. En dat moest er dan ook weer uit.
Ik was er eindeloos mee bezig. In die acht
jaar woonde ik een tijdje in Amerika. Door
daar naar zelfhulpgroepen te gaan ontdekte
ik dat het gevecht met jezelf uiteindelijk
niet werkt. Mijn ergste vijand, eten, moest
mijn beste vriend worden." In haar boek
zegt Monique: "Ik kotste mezelf soms acht
keer per dag uit. Letterlijk tot bloedens aan
toe, huilend hangend met mijn hoofd in een
of andere wc-pot. De echte Monique was
niet goed genoeg. Ik wilde zekerder, mooier
en slimmer zijn. Het was mijn geheim en
niemand mocht het weten. Als ik maar
dun was en mijn gevoelens van wanhoop
kon onderdrukken. En dat lukte. Ik had de
controle, alles wat ik at moest eruit. Stoppen
leek onmogelijk, want een mens moet eten.
Het kotsen werd steeds gekker en nam absurde
proporties aan. Acht jaar lang propte ik enorme
hoeveelheden voedsel naar binnen, hard en
zacht, zout en zoet en vet, veel vet. Ik wisselde
het overeten voortdurend af met alle mogelijke
diëten of strenge onthoudingen. Jarenlang nam
ik grote hoeveelheden laxeermiddel, want het
moest eruit. Het grootste gedeelte van mijn
nachten bracht ik creperend door op de wc, de
laatste calorieën uit mijn lijf persend. Ik walgde
en kotste en kon aan niets anders meer denken
dan: Wat eet ik, wanneer eet ik het en hoe en
waar krijg ik het er in hemelsnaam weer uit?"
EEN INGEWIKKELDE VERSLAVING
Terwijl alle denkbare kuren, diëten en poeders
de revue passeerden, raakte Monique keer op
keer teleurgesteld. "Tot ik me in Los Angeles
voor de zoveelste keer bij een lotgenotengroep
aansloot. Een meisje dat ik daar ontmoette,
pakte het compleet anders aan. Zij had het
stoppen met eten achter zich gelaten en was
met complete overgave weer opnieuw gaan
eten. Ik deed het ook. Ik kocht bijvoorbeeld een
taart en at die achter elkaar op. Huilend, maar
toch. Ik at, zonder nog controle te willen
uitoefenen. In eerste instantie kwam ik aan,
meer dan me lief was. Maar dat woog niet op
tegen de rust van het besef dat ik daarover
niets meer te zeggen had. Ik ging weer een
natuurlijk leven leiden, zonder verdoving,
zonder destructie. Door te beseffen dat ik niet
van mijn verslaving af moest, maar dat ik
mijn verslaving bén, werd ik langzamerhand
vrienden met mijn grootste vijand.
Het
overgewicht verloor ik vanzelf weer; ik ging
lekker eten en kwam uiteindelijk vanzelf op
mijn natuurlijke gewicht.
Toen ontdekte ik pas
hoeveel tijd en energie er in een eetverslaving
gaat zitten. Een beetje diëter is fulltime bezig.
Je bent dolblij als je mag slapen, zodat het
even ophoudt in je hoofd: calorieën tellen, je
schuldig voelen, je minderwaardig voelen ."
Al jaren begeleidt Monique in haar eigen
praktijk mensen die lijden aan een eetstoornis
of andere verslavingen. "Ik laat mensen met
een eetverslaving weer eten, het dwangmatige
moet eraf." Volgens Monique wordt de gekte
rondom eten steeds erger. "Bijna iedereen is op
een of andere manier dwangmatig bezig met
eten. Mijn methode staat loodrecht op die
van dwang, voedselplannen en diëten. Het
probleem van eetverslavingen breidt zich uit.
Alle bestaande diëten en programma's die ze
toepassen in klinieken zijn geënt op discipline.
Dat werkt niet. Eten is een ingewikkelde
verslaving. Je kunt er immers niet compleet
mee stoppen.
Mijn boek is voor iedereen wiens
leven in beslag wordt genomen door eten en
diëten - de nu gebruikte strategieën werken
gewoon niet. Er zijn zes miljoen mensen in
Nederland met overgewicht, zés miljoen!
Knoeien met eten is een nationale epidemie
geworden. We móeten allemaal die kilo's kwijt.
Onder dwang. En van dat dwangmatig moeten
we af, daarvan wordt het alleen maar erger. Je
hoofd raakt in de war van al die diëten omdat
het geen blijvend resultaat oplevert. Het brengt
je geest en lichaam uit balans. Ons natuurlijke
systeem weet het beter dan wij met onze
dieethoofden. Ook als het mag, eet je echt
geen tien boterhammen achter elkaar. En neem
gewoon die friet. Je hoeft niet bang te zijn dat
je doorslaat, je eet echt geen tien dagen achter
elkaar friet. Veel mensen slaan maaltijden over,
maar dat gaat een keer mis. Diezelfde dag
of de dag erna. Overslaan is uitstellen en
uiteindelijk beland je diezelfde avond nog
met een zak chips op de bank omdat je zo'n
trek hebt." Volgens Monique is de enige
remedie eten wat je wilt en wanneer je wilt.
"De druk valt weg als je gewoon alles mag
eten. Voor alle verslavingen geldt dat we
van iets afwillen, maar je kunt niet van jezelf
af.
Er gaat elke week een meisje dood aan
anorexia. De huidige strategieën werken niet.
Ze zijn gebaseerd op dwang en straf; meiden
in een anorexiakliniek krijgen een mutsje
op als ze een roze koek hebben gegeten.
Ze krijgen 'straf' als ze de koek niet eten.
Het is een wanhopig verhaal. Ik hoop dat ik
met mijn boek iets in beweging kan zetten
in Nederland. Ik wil naar buiten brengen dat
het anders moet. Als ervaringsdeskundige
weet ik dat ik het kan, dat ik mensen van hun
eetverslaving afkan helpen. Ik voel me een
zendeling, ik heb een totaal ander beeld van
hoe we eetstoornissen moeten aanpakken.
Mijn droom is een eigen kliniek. En dat ik
reacties krijg vanuit de gevestigde klinieken
en diëtisten, is logisch. Kom maar op."
TV-DIËTISTE LENNY VERSTEEGDEN:
"Wat me opvalt aan de methode van Monique
is dat ze vooral vanuit zichzelf schrijft. Dat
is goed en kan zeker een aantal mensen
aanspreken. Er zitten wel wat kanttekeningen
aan, want wat écht werkt is voor iedereen
anders! Monique heeft haar eetstoornis
overwonnen door alles te eten wat ze wil, maar
dat geldt lang niet voor iedereen. Sommige
mensen hebben grenzen nodig. Daarom is het
gevaarlijk en niet goed om te zeggen: 'Eet alles
wat je lekker vindt.' Je lichaam komt dan
echt niet in een natuurlijke stand inclusief je
natuurlijke gewicht. Je wordt gewoon dik als je
dooreet. Hoe meer je eet, hoe meer vetcellen je
erbij krijgt en hoe dikker je wordt. Ik snap het
idee erachter wel, maar er zijn mensen die wél
tien dagen achter elkaar friet eten. Ook begrijp
ik haar insteek over discipline en dwangmatig
denken, dat is gedrag dat doorbroken moet
worden. En ik ben met haar eens dat je dik
wordt van diëten, maar dat het anorexia kan
veroorzaken is een beetje kort door de bocht.
Discipline opleggen bij jongeren kan inderdaad
gevaarlijk zijn - sowieso mogen die wat mij
betreft nooit op dieet. Diëten werken niet,
anders was iedereen slank geweest. Ik noem
mezelf liever lifestylecoach dan diëtist als het
gaat om begeleiding bij overgewicht. De vraag
die ik altijd stel is: Wat werkt voor jou? Dát is
de basis van de aanpak!"
WIE IS MONIQUE ROSIER?
Van 1982 tot en met 1986 speelde
Monique de rol van Pien in Zeg 'ns AAA
en van 2005 tot 2007 was ze Annemarie
Klein-De Graaf in ONM. Naast haar
acteerwerk was Monique werkzaam als
styliste en casting director en heeft ze al
achttien jaar haar eigen praktijk voor
healing en coaching. Monique woont
samen en heeft twee kinderen. Dit jaar
is ze weer te zien als Pien in de comeback
van Zeg 'ns AAA.
<< Pagina terug