Therapiepraktijk voor healing en coaching

ARTIKEL UIT DE GRAZIA

JE HOOFD RAAKT IN DE WAR VAN DIËTEN
Tekst Annemieke Riesebos, Fotografie Patricia Steur

Foto: Patricia Steur PhotographyMonique Rosier (47) werd bekend door haar rol als Pien in de comedyserie Zeg 'ns AAA. Pas twintig jaar na dato onthult de actrice dat ze destijds aan een heftige eetstoornis leed. De hel, zoals ze het zelf noemt. Monique wisselde anorexia en boulimia af. Het was een donkere periode van overeten, diëten en uithongeren. "Ik weet hoe het is om verslaafd te zijn. Ik was een gevangene. Altijd bezig met wat ik ging eten, hoeveel en waar. En dat moest er dan ook weer uit. Ik was er eindeloos mee bezig. In die acht jaar woonde ik een tijdje in Amerika. Door daar naar zelfhulpgroepen te gaan ontdekte ik dat het gevecht met jezelf uiteindelijk niet werkt. Mijn ergste vijand, eten, moest mijn beste vriend worden." In haar boek zegt Monique: "Ik kotste mezelf soms acht keer per dag uit. Letterlijk tot bloedens aan toe, huilend hangend met mijn hoofd in een of andere wc-pot. De echte Monique was niet goed genoeg. Ik wilde zekerder, mooier en slimmer zijn. Het was mijn geheim en niemand mocht het weten. Als ik maar dun was en mijn gevoelens van wanhoop kon onderdrukken. En dat lukte. Ik had de controle, alles wat ik at moest eruit. Stoppen leek onmogelijk, want een mens moet eten.
Het kotsen werd steeds gekker en nam absurde proporties aan. Acht jaar lang propte ik enorme hoeveelheden voedsel naar binnen, hard en zacht, zout en zoet en vet, veel vet. Ik wisselde het overeten voortdurend af met alle mogelijke diëten of strenge onthoudingen. Jarenlang nam ik grote hoeveelheden laxeermiddel, want het moest eruit. Het grootste gedeelte van mijn nachten bracht ik creperend door op de wc, de laatste calorieën uit mijn lijf persend. Ik walgde en kotste en kon aan niets anders meer denken dan: Wat eet ik, wanneer eet ik het en hoe en waar krijg ik het er in hemelsnaam weer uit?"

EEN INGEWIKKELDE VERSLAVING
Terwijl alle denkbare kuren, diëten en poeders de revue passeerden, raakte Monique keer op keer teleurgesteld. "Tot ik me in Los Angeles voor de zoveelste keer bij een lotgenotengroep aansloot. Een meisje dat ik daar ontmoette, pakte het compleet anders aan. Zij had het stoppen met eten achter zich gelaten en was met complete overgave weer opnieuw gaan eten. Ik deed het ook. Ik kocht bijvoorbeeld een taart en at die achter elkaar op. Huilend, maar toch. Ik at, zonder nog controle te willen uitoefenen. In eerste instantie kwam ik aan, meer dan me lief was. Maar dat woog niet op tegen de rust van het besef dat ik daarover niets meer te zeggen had. Ik ging weer een natuurlijk leven leiden, zonder verdoving, zonder destructie. Door te beseffen dat ik niet van mijn verslaving af moest, maar dat ik mijn verslaving bén, werd ik langzamerhand vrienden met mijn grootste vijand. Het overgewicht verloor ik vanzelf weer; ik ging lekker eten en kwam uiteindelijk vanzelf op mijn natuurlijke gewicht.

Toen ontdekte ik pas hoeveel tijd en energie er in een eetverslaving gaat zitten. Een beetje diëter is fulltime bezig. Je bent dolblij als je mag slapen, zodat het even ophoudt in je hoofd: calorieën tellen, je schuldig voelen, je minderwaardig voelen ."

Al jaren begeleidt Monique in haar eigen praktijk mensen die lijden aan een eetstoornis of andere verslavingen. "Ik laat mensen met een eetverslaving weer eten, het dwangmatige moet eraf." Volgens Monique wordt de gekte rondom eten steeds erger. "Bijna iedereen is op een of andere manier dwangmatig bezig met eten. Mijn methode staat loodrecht op die van dwang, voedselplannen en diëten. Het probleem van eetverslavingen breidt zich uit. Alle bestaande diëten en programma's die ze toepassen in klinieken zijn geënt op discipline. Dat werkt niet. Eten is een ingewikkelde verslaving. Je kunt er immers niet compleet mee stoppen.

Mijn boek is voor iedereen wiens leven in beslag wordt genomen door eten en diëten - de nu gebruikte strategieën werken gewoon niet. Er zijn zes miljoen mensen in Nederland met overgewicht, zés miljoen! Knoeien met eten is een nationale epidemie geworden. We móeten allemaal die kilo's kwijt. Onder dwang. En van dat dwangmatig moeten we af, daarvan wordt het alleen maar erger. Je hoofd raakt in de war van al die diëten omdat het geen blijvend resultaat oplevert. Het brengt je geest en lichaam uit balans. Ons natuurlijke systeem weet het beter dan wij met onze dieethoofden. Ook als het mag, eet je echt geen tien boterhammen achter elkaar. En neem gewoon die friet. Je hoeft niet bang te zijn dat je doorslaat, je eet echt geen tien dagen achter elkaar friet. Veel mensen slaan maaltijden over, maar dat gaat een keer mis. Diezelfde dag of de dag erna. Overslaan is uitstellen en uiteindelijk beland je diezelfde avond nog met een zak chips op de bank omdat je zo'n trek hebt." Volgens Monique is de enige remedie eten wat je wilt en wanneer je wilt. "De druk valt weg als je gewoon alles mag eten. Voor alle verslavingen geldt dat we van iets afwillen, maar je kunt niet van jezelf af.

Er gaat elke week een meisje dood aan anorexia. De huidige strategieën werken niet. Ze zijn gebaseerd op dwang en straf; meiden in een anorexiakliniek krijgen een mutsje op als ze een roze koek hebben gegeten. Ze krijgen 'straf' als ze de koek niet eten. Het is een wanhopig verhaal. Ik hoop dat ik met mijn boek iets in beweging kan zetten in Nederland. Ik wil naar buiten brengen dat het anders moet. Als ervaringsdeskundige weet ik dat ik het kan, dat ik mensen van hun eetverslaving afkan helpen. Ik voel me een zendeling, ik heb een totaal ander beeld van hoe we eetstoornissen moeten aanpakken. Mijn droom is een eigen kliniek. En dat ik reacties krijg vanuit de gevestigde klinieken en diëtisten, is logisch. Kom maar op."

TV-DIËTISTE LENNY VERSTEEGDEN:
"Wat me opvalt aan de methode van Monique is dat ze vooral vanuit zichzelf schrijft. Dat is goed en kan zeker een aantal mensen aanspreken. Er zitten wel wat kanttekeningen aan, want wat écht werkt is voor iedereen anders! Monique heeft haar eetstoornis overwonnen door alles te eten wat ze wil, maar dat geldt lang niet voor iedereen. Sommige mensen hebben grenzen nodig. Daarom is het gevaarlijk en niet goed om te zeggen: 'Eet alles wat je lekker vindt.' Je lichaam komt dan echt niet in een natuurlijke stand inclusief je natuurlijke gewicht. Je wordt gewoon dik als je dooreet. Hoe meer je eet, hoe meer vetcellen je erbij krijgt en hoe dikker je wordt. Ik snap het idee erachter wel, maar er zijn mensen die wél tien dagen achter elkaar friet eten. Ook begrijp ik haar insteek over discipline en dwangmatig denken, dat is gedrag dat doorbroken moet worden. En ik ben met haar eens dat je dik wordt van diëten, maar dat het anorexia kan veroorzaken is een beetje kort door de bocht. Discipline opleggen bij jongeren kan inderdaad gevaarlijk zijn - sowieso mogen die wat mij betreft nooit op dieet. Diëten werken niet, anders was iedereen slank geweest. Ik noem mezelf liever lifestylecoach dan diëtist als het gaat om begeleiding bij overgewicht. De vraag die ik altijd stel is: Wat werkt voor jou? Dát is de basis van de aanpak!"

WIE IS MONIQUE ROSIER?
Van 1982 tot en met 1986 speelde Monique de rol van Pien in Zeg 'ns AAA en van 2005 tot 2007 was ze Annemarie Klein-De Graaf in ONM. Naast haar acteerwerk was Monique werkzaam als styliste en casting director en heeft ze al achttien jaar haar eigen praktijk voor healing en coaching. Monique woont samen en heeft twee kinderen. Dit jaar is ze weer te zien als Pien in de comeback van Zeg 'ns AAA.

<< Pagina terug

Logo Monique Rosier
Tekst Monique Rosier
Home
Voor Wie
Monique Rosier
Therapie
Eetverslaving
opleiding coach
Mijn Boek
In de Media
Reacties
Reacties
Maak een afspraak
Info & Contact